Το Δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη» ανοίγει τις πύλες του φέτος για πρώτη φορά, για να φιλοξενήσει τέσσερις ταινίες μεγάλου μήκους του 58ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Η πρώτη ταινία με τίτλο «΄Εγκλειστοι» σε σκηνοθεσία Armand Gatti (διάρκειας 104΄- ασπρόμαυρη) θα προβληθεί την ερχόμενη Δευτέρα 6 Νοεμβρίου στις 8 το βράδυ.
Η υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο Καρλ, ένας Γερμανός πολιτικός κρατούμενος, καταδικάζεται σε θάνατο επειδή στενογραφούσε απαγορευμένα ραδιοφωνικά προγράμματα. Ένας άλλος κατάδικος, o Νταβί, είναι ένας ταπεινός ωρολογοποιός από το Παρίσι, ο οποίος μέχρις στιγμής επιβιώνει, επειδή μπορεί και επισκευάζει τα ρολόγια των Ες- Ες. Οι δύο ναζιστές διοικητές του στρατοπέδου σκαρφίζονται ένα νοσηρό στοίχημα: θα κλειδώσουν τους δύο κατάδικους σε έναν χώρο περιφραγμένο με λεπιδοφόρο συρματόπλεγμα και θα απελευθερώσουν όποιον σκοτώσει πρώτος τον άλλον μέχρι το τέλος της νύχτας. Σύμφωνα με τον Ζαν Κοκτώ: «H αίσθηση της αιχμαλωσίας μάς επιβάλλεται αμείλικτα … Μας αρπάζει απ’ τον λαιμό. Μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε μια απειλητική πραγματικότητα διατηρώντας το σθένος και την ακεραιότητά μας.
Η δεύτερη ταινία με τίτλο «Ο δίγαμος» σε σκηνοθεσία Ida Lupino θα προβληθεί την Τρίτη 7 Νοεμβρίου στις 8 το βράδυ .
Πρόκειται για μια αμερικάνικη ασπρόμαυρη ταινία (διάρκειας 79΄) η οποία αναφέρεται σε ένα μοναχικό άνδρα ο οποίος καταλήγει παντρεμένος και ερωτευμένος με δύο διαφορετικές γυναίκες: μια καριερίστα και μια νοικοκυρά. Μία από τις συζύγους του τον υποψιάζεται και μαθαίνει το μυστικό του. Η Λουπίνο είναι η μοναδική σκηνοθέτης της εποχής της που θα μπορούσε να αναλάβει με τόση επιτυχία μια ταινία που διερευνά την ψυχοσύνθεση ενός άνδρα –τον οποίο η Λουπίνο αντιμετωπίζει με συμπάθεια, ασκώντας παράλληλα κριτική στην κυρίαρχη ανδρική ιδεολογία της δεκαετίας του ’50.
Η τρίτη ταινία «Ο εικοστός αιώνας μου» σε σενάριο και σκηνοθεσία της Ildikό Enyedi θα προβληθεί την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου στις 8 το βράδυ.
Η υπόθεση αφορά δύο δίδυμες τη Nτόρα και την Λίλι οι οποίες γεννήθηκαν στη Bουδαπέστη το 1880, το ίδιο βράδυ που ο Έντισον εφηύρε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Λίγα χρόνια αργότερα χωρίζουν κάτω από περίεργες συνθήκες και υιοθετούνται από διαφορετικές οικογένειες. Η Ντόρα καταλήγει ερωτική συνοδός, ενώ η Λίλι γίνεται αναρχική φεμινίστρια. Στην αρχή του έτους 1900 συναντιούνται στο Όριεντ Εξπρές, χωρίς όμως να γνωρίζει η μία για την ύπαρξη της άλλης… Πρόκειται για μια πνευματώδη και εκθαμβωτική αλληγορία για τη γυναικεία ταυτότητα στην εποχή της μηχανικής αναπαραγωγής.
Είναι μια ταινία ουγγρικής παραγωγής 1989, έγχρωμη και έχει διάρκεια 100΄.
Η τέταρτη και τελευταία ταινία έγχρωμη με τίτλο «Δεν είμαι μάγισσα» θα προβληθεί επίσης την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου στις 10 το βράδυ.
Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι της Rungano Nyoni και είναι συμπαραγωγή Ηνωμένου Βασίλειου και Γαλλίας, παραγωγής 2017 και έχει διάρκεια 92΄.
Η υπόθεση αφορά ένα ασήμαντο καθημερινό περιστατικό που εξελίσσεται σ’ ένα χωριό της Αφρικής και έχει ως αποτέλεσμα τον εγκλεισμό μιας οχτάχρονης ορφανής σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης μαγισσών καταμεσής της ερήμου. Σ’ αυτόν τον καταυλισμό, που είναι κάτι ανάμεσα σε άβατο, φυλακή και τουριστική ατραξιόν, είναι υποχρεωμένη να μένει δεμένη με μια μακριά, λευκή κορδέλα σ’ ένα δέντρο – αλλιώς απειλείται να μεταμορφωθεί μαγικά σε κουνέλι. Έπειτα από προσωπική βιωματική έρευνα και μακρά παραμονή σ’ ένα αντίστοιχο στρατόπεδο, μια γενναία πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτης μιλά για το δίλημμα της γυναικείας χειραφέτησης: Να παραμένεις ζωντανή με κάθε τρόπο; Ή να παλεύει για την ελευθερία με κάθε τίμημα;