Ένα κρυφό «μουσείο» Ιαπωνίας στην Καλαμαριά

 Θελήσατε ποτέ να βρεθείτε στην χώρα των ονείρων σας, έστω και για λίγη ώρα; Αν ανάμεσα στις χώρες που ονειρεύεστε να επισκεφτείτε βρίσκεται και η Ιαπωνία, τότε είστε τυχεροί. Ένας μικρός ιαπωνικός παράδεισος με δεντράκια μπονσάι, ψάρια κόι, μικρές λιμνούλες και ξυλόγλυπτα χειροποίητα αντικείμενα, βρίσκεται στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Εκεί βρίσκεται επίσης, ο κύριος Μιχάλης Τσομπανίδης, ο οποίος έχει μετατρέψει την αυλή του σπιτιού του σε έναν χώρο γεμάτο χρώματα και αρώματα Ιαπωνίας.

Με πολύ μεράκι, κόπο και έξοδα, κατόρθωσε να φτιάξει κάτι πολύ όμορφο. Ασχολείται με το χόμπι του 40 χρόνια περίπου, χωρίς βοήθεια από κανέναν. Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν, έχει δαπανήσει πολλά ευρώ, ώστε να φτιάξει αυτόν τον χώρο, εκτρέφοντας μόνος του τα ψάρια του και φροντίζοντας τα μπονσάι του.

«Μου έκαναν εντύπωση το συγκεκριμένο είδος ψαριού, καθώς και τα δεντράκια μπονσάι. Έτσι, ξεκίνησα να εκτρέφω το είδος αυτό, και έχω φτάσει στο ανώτατο επίπεδο απασχόλησης, το οποίο αφορά την ελεύθερη, καθώς και την τεχνητή γονιμοποίηση των ψαριών» αναφέρει. «Τα ψάρια μου είναι καθαρόαιμα κόι, ισάξια των ιαπωνικών. Δεν είναι από χώρες όπως η Σρι Λάνκα, η Σιγκαπούρη ή η Ινδονησία, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τα αυθεντικά» λέει σε έντονο τόνο.

Αξίζει να σημειωθεί πως επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ιαπωνία το 2009, όταν ασχολούνταν ήδη πολλά χρόνια με τα φυτά μπονσάι και την εκτροφή των κόι.

Στην αρχή όπως λέει, τα είχε μόνο για τον εαυτό του όλα αυτά, ως χόμπι. Κάποια στιγμή όμως, επισκέφθηκε ο παπάς της Ενορίας του τον κήπο του, και τον συμβούλεψε να τα δείξει στον κόσμο. «Είναι κρίμα να τα κρατάς όλα αυτά μόνο για σένα», θυμάται να του λέει.

Έτσι, με την βοήθεια του, έγινε η πρώτη επαφή με την ΕΡΤ3, στης οποίας το δελτίο ειδήσεων μίλησε για πρώτη φορά για την δουλειά του ο κύριος Τσομπανίδης. Ακολούθησαν αργότερα και άλλες εμφανίσεις σε πανελλαδικά και τοπικά κανάλια της Θεσσαλονίκης, καθώς και δημοσιεύσεις σε εφημερίδες, σάιτ και περιοδικά.

Είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην Ελλάδα που εκτρέφει ψάρια του είδους κόι και έχει βραβευτεί μάλιστα για όλο αυτό, έχοντας αποσπάσει 26 βραβεία, παγκόσμια και πανευρωπαϊκά.

Ανάμεσα σε αυτά τα βραβεία, βρίσκονται τρία παγκόσμια της πρώτης θέσης, και ένα της δεύτερης. «Με τα βραβεία αυτά τιμάω την Καλαμαριά μας. Όλοι ξέρουν για έναν τρελό στην Καλαμαριά που ασχολείται με αυτά τα ψάρια και τα μπονσάι».

Τι ζητάει όμως από τον ίδιο τον Δήμο Καλαμαριάς; «Το όνειρό μου, είναι ο χώρος αυτός να γίνει κάποτε μουσείο, να μην πάει χαμένος όλος αυτός ο κόπος μου τόσα χρόνια μετά θάνατον…» αναφέρει και η ανησυχία του είναι φανερή. «Υπάρχει μία σκέψη, βρισκόμαστε σε διαπραγμάτευση με τον Δήμαρχο Καλαμαριάς να γίνει όλος αυτός ο χώρος, μουσείο, να μπορεί να το επισκεφθεί όλη η Ελλάδα».

Συνεχίζει λέγοντας ότι είχε κάνει και προσπάθειες με τον προηγούμενο Δήμαρχο για να γίνει πραγματικότητα το όνειρό του, αλλά αυτές οι συζητήσεις δεν απέφεραν καρπούς.

Ποιοι έχουν επισκεφθεί μέχρι τώρα τον ξεχωριστό κήπο του;

Έχει κάποιο κέρδος όλο αυτό; Ο κύριος Τσομπανίδης μας αναφέρει ότι έρθει πολύς κόσμος από Μακεδονία, Κρήτη, και Πελοπόννησο για να δει το έργο του, και φυσικά σχεδόν όλη η Καλαμαριά. «Έχουν έρθει και αρκετά σχολεία» συμπληρώνει.

Ο ίδιος παραδέχεται ότι έχει κουραστεί πολύ, αλλά δεν σταματάει γιατί αγαπάει πολύ αυτό που κάνει. «Δίνω πολλά χρήματα σε λογαριασμούς για το νερό, το ρεύμα και τις γεννήτριες. Έχω μάλιστα και συστήματα ασφαλείας σε περίπτωση που συμβεί τίποτα. Δεν σταματάω όμως, κατεβάζω συνέχεια καινούριες ιδέες, έχω έμπνευση».

Τα μπονσάι του έχουν γνωρίσει αρκετά μεγάλη επιτυχία στην Ανθοέκθεση του Δήμου Καλαμαριάς, στην οποία ο Δήμος του έχει παραχωρήσει το κεντρικό περίπτερο. «Μία φορά θυμάμαι είχα βγει σε εκπομπή γνωστού καναλιού για να μιλήσω για την δουλειά μου. Μόλις επέστρεψα στο περίπτερό μου την επόμενη μέρα, είδα ότι είχε έρθει πολύς κόσμος να θαυμάσει φυτά μου, θυμάμαι είχαν έρθει περίπου 400 άτομα, μόνο και μόνο επειδή με είδαν στην τηλεόραση. Πούλησα αρκετά μπονσάι εκείνη την μέρα» θυμάται.

Άραγε του μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος;

«Δεν έχω πάει ποτέ διακοπές στην ζωή μου, γιατί δεν μπορώ να εμπιστευτώ σε κανέναν τα φυτά μου…Τα ψάρια μου αντέχουν. Όλη μου η ζωή είναι εδώ. Κοιμάμαι και ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί, για να κάτσω να απολαύσω τα φυτά και τα ψάρια μου με την ησυχία μου, πίνοντας τον καφέ μου μόνος μου».

Είναι για εκείνον όπως λέει, η διαφυγή του από τα καθημερινά προβλήματα και νιώθει ευτυχισμένος στον χώρο του.

Υπάρχει άραγε κάποιος να συνεχίσει το έργο του όταν αυτός πια δεν θα έχει τη δυνατότητα; «Αυτή τη στιγμή εκπαιδεύω ένα παιδί από την Γεωργική Σχολή, του μαθαίνω τα μυστικά μου. Έχει ζήλο και του αρέσει αυτό που κάνει». Μάλιστα, έχει ήδη αγοράσει στον εφτάχρονο εγγονό του ένα ενυδρείο για να ασχολείται, και του αρέσει πολύ. Σύντομα λέει, θα προσπαθήσει να μεταδώσει και στον μικρότερο εγγονό του την αγάπη του για τα ψάρια αυτά και τα φυτά του. «Ίσως συνεχίσει κάποιος από τους δύο το έργο μου» λέει με ελπίδα.